Müptela ela gözlere
istifa yaşam yoluna,
elveda mutlu günlere;
gezmiş görmüş okunmuş saf salt demimde
eriyor da kalemimde
sönüyorum gözlerinde,
bitiyorum...
ve bittim.
bir ömür sonraya da ufuk çizgisi görünmüyor
kar fırtınası soğuna
alışamadım da yokluğuna
her soluğunda sol yanında
yanımda olmanı istedim.
deste deste desteledim
aheste aheste yürüdüm deniz kenarında sensizlik kör kuyu
sensizlik son şafak...
doğmamış bebeğe bel bağlamak
ağlamak güzelimmm.
''erkek'' gibi ağlamak
ağlamak bütün vucudumla
ağlamak sızınla.
başımda ağarmakta siyahlar
kör kapılar üstümde duvarda demir parmaklıklar şeklinde
Resmin ben içindeyim.
suçum kör gözümle görmek seni
ah seni ah seni
bir seni bilirim ben seni
dudağındaki kırmızını anağındaki gamzeni
yakma beni daha dağlar kızı
söyle sende bilirmisin beni
artık ya ayağının altından al kalbine çıkar
yada yerin yedi kat dibine alaşağı sok beni
ki ki ki:;
elinden ölümüm nail olsun
elinden dirilişim fail olsun...
halkım gibi seviyorum seni....................
