sus ama k....

SUS
küçük bir çocukken red, büyümek bir kıstasta
yas tutmak pas tutmak haz kasmakta
elimde şimdi kırılmış bir kalbimle dururum
unuttuğum hatıralar umutlarımla yatmakta
söyle şahlar atların ayaklarına mı takılı
böyle laflar kulağımda uzun bir sarkıntı
öyle sarhoşum ki boğaz manzarası gönül
kuruntular beyaz olmuş bedenimi gömdürür
taslaklarıma kuşuçumu gözyaşlarımı doldurdum
ıslaktım ve terkedilmiş bir kafes kurdurdum
gece nöbeti devralırken karabasan
yatsan gözde cin bakış bir terane yatmasan
rengine ya da ahnegine kapılmış bir sevda
darda kalbim odası yokluğun ziyan merda
hayat anlata anlata bitiremedim seni
kaybolduğum bu denizde kurtaramam kendimi
hadi anlat aydınlat ruhumu
huşum bir kafes içinde uçurdum kuşumu
bu terki mağruz harabe turnikesi nezane
tek nefesle son ver yap şu altın vuruşu
son adımda dört duvar imdadımda adım var
hayat çzidiğim resimleri teker teker karalar
yaralar kerme bağlar en derinden inceye
bu bahar kesimleri kış larımı kovalar...
sus gözlerimin içine bak
belki ağlamakla geçer kışlar
sus duyularım la kör batak
düzenlenir içimde cehenneme yarışlar
rıhtıma bakar gemi içinde gerçeklerim
elimde bahar çiçeklerim umut gözyaşlarım vardı
zevk de bir hoş aldı yüreğimde
kaybolurken sessizliğim kendi baharında
uykuya daldı
sen sen diye çarpar oldu bu yürek
sensiz sızısı geçmeyecek
en güzel armağan sıcaklığın hissetmek
sanırım bu huşum ölene dek bitmeyecek

gönül defteri, ortası çizik bir hal olmuş
: insan nesli: meçhulünden solmuş
:zaman halsiz düşmüş kötülerle uğraşmaya
:ve bende gidiyorum bendeki beni taşlamaya
red yoruldu anlatmaktan anlamaya çalışan az
haz duyarken üzüntü düştü gamım titrer saz
palazım gökkuşağım renklerime ayır beni
senle içim bir ateş sensiz dünyam ayaz
ateşime körükle gel yüreğimin sade süsü
hayaline aşk ettiğim bu ömrümün törpüsü
ateş cenkte ölmek dudakların son sözü
bana sensiz bu sevdam kanlı mezar örtüsü
sus gözlerimin içine bak
belki ağlamakla geçer kışlar
sus duyularım la kör batak
düzenlenir içimde cehenneme yarışlar