ESKİ YENİ DESTANI

sessiz fırtına ay ışığına gölge tutmuş
yalnızlık adımı kitabımdan öğrenmiş
ve en son güller yetişen bahçeyi ayrılık otları bürümüş
ve ben hırssızlığıma ritm tutan cesaretimi avcum içinde ezeceğim
düşmanlırımı ilkel empatisine başvurmuş halde sakinliğini bırakmışım
yıldırım akşamlı bi saatin ilk dakikalarından hazin sonu belli ve engin düşüncelere
dalmış umursamaz.,.red ellerinde bir sıcaklık hissetti heralde (aksine) :,
unutmaya çalışan cümlelerin kalple çatışır şekildemeydan okumasının
dayanılır hafiflğiydi bu . Zordu ama aşılır, tan yeline karşı seni düşünmek!
ilk amacına ulaşmış kamplumbağaların deniz aşırı umuduyla bir gülmek imkansız gülmek kolay ama durduğum boşlukta önüme ışık tutan kör gaz lambalarının cezasını kestim
artık önümü kendi karanlığım aydınlatıyor (hiç olmazsa) yorulan yüreğim aman dinlemez
mezarda yatan diriler ve ayakta duran ölüler artık eskisi gibi değiller olmadı olmayacak...
''ReD eskisi gibi değill artık!!!''